chleba naszego powszedniego

Chleb. Powszedni. Nie docenisz jego smaku, dopóki go nie stracisz. 

Ja doceniłam. Życie bez glutenu nie jest tak uciążliwe, jak wielu się zdaje. Na co dzień funkcjonuję bez większych poświęceń. Makarony, słodycze, ciasta - wszystko da się przyrządzić bez glutenu. Bogactwo mąk jest ogromne. Ryżowa, gryczana, kukurydziana, z amarantusa, kokosowa, migdałowa, kasztanowa. 

Ale chleb. Z chlebem jest inaczej. Chleb musi pachnąć. Musi smakować jak chleb. Dać pokroić się na cieniutkie kromeczki. Nie wyschnąć na wiór po pierwszym dniu. 

O ile w przypadku słodkich wypieków ciasto może się kruszyć (a czasem jest to nawet wskazane) i nie muszę martwić się, czy za dwa dni będzie świeże - bo po prostu znika dnia pierwszego w całości. O tyle w przypadku chleba to najważniejsze. Bo chleb piekę raz w tygodniu. I musi wystarczyć mi na ten calutki tydzień.

Chleb trudno zastąpić. Ten pachnący. Miękki, z chrupiącą skórką. Jeśli miałabym wybierać do czego chciałabym wrócić to byłby chleb.

Eksperymentuję więc. porzuciłam już wszelkie sklepowe wytwory, które z chlebem mają niewiele wspólnego, za to skład bogatszy od tablicy Mendelejewa. Piekę. Mieszam mąki, testuję dodatki. Zawsze jest coś, co jednak nie do końca odpowiada moim wyobrażeniom. 

W sobotę po raz pierwszy puściłam wodze fantazji. Bez przepisu, odmierzania porcji, miarek. Jak czarownica mieszałam w misie dodając znalezione składniki. Zmielona łuska gryczana, nasiona chia, jagody goji, słonecznik, mleko ryżowe. Czego w nim nie ma! 

I wiecie Co?

Jest pyszny!

Wilgotny, ciężki, dość elastyczny (jak na bezglutenowy). I podjadają go moje dzieci - testerzy z górnej półki :)

Jest tylko jeden problem? Jak odtworzyć składniki? :)

Tak więc drodzy szczęśliwcy, jedzący pyszne bułeczki - doceniajcie! ten nasz powszedni. i oby nigdy nikomu go nie zabrakło!

Udanego tygodnia Kochani